Heyecan
Yüzünden 2
ÇALIŞMAK BÖYLE BİR ŞEY…
Ada Güven
Umarım
beni unutmadınız. Ben Lidia. Bu hikayede size bir önceki gibi
heyecanla yapılmış bir yanlışı anlatmayacağım – bunu
başlığa göre yorumlamayın lütfen, o sadece dizinin adı .Bu
hikayede arkadaşım Embes, bir kararı ve ardına koyduğu bütün
sorunları anatacak.
Ben
Embes. Bu hikayede size aldığım
bir kararı ve (Embes, ben her şeyi söyledim. Yukarıyı okuyup
ona göre anlatsan diyorum) peki öyleyse
nmm nammmanmm!
Embes
şimdi
elma yemenin zamanı değil. Anlat işte şu hikayeyi!
Aceleci işte n’olucak.
Aceleci işte n’olucak.
- Seni duydum!
- N’apalım
- Embes!
- Tamam tamam…
(Gördüğünüz
gibi Embes biraz değişti.). Şu hikayeyi bi an önce anlat ta çek
git evimden, tahammülüm kalmadı. Gideriz canım orası sorun
değil.
- Dayanamıyorum artık
- E dayanma
- Git git giiiiit!
- Görüşmek üzere…
- Umarım görüşmeyiz
- Tamam, görüşmemek üzere
- Sinirimi bozmaya başladın ha!
- Ha ha ha ha ah ops yalnş sıra
- Yeter ama Embes
Yetmezzzzzz…BABAAAAAAAAAA!
- Ne oldu bitanem?
- Ne olacak Embes
- Ne olmuş Embes’a? Yoksa yine biyerlerine kürdan mı batırdı?
- Baba o zaman 6 yaşındaydık…
YARIM
SAAT SONRA
(Embes
anlatmaya başlar)
Eskiden
okulun en çalışkanıydım…
Ama
hiç saygınlığım kalmamıştı.
- Neden?
- Şimdi anlarsın…
Takma
adım inek olmuştu artık. Ben de madem çalışkan olmak bu kadar
acı veriyo, o zaman olmiim dedim. Ve çalışmayı bırakıp dalga
geçip oynamaya karar verdim.
Zamanla
notlarım 90-100’den 60-70’e düştü ve giderek düşmeye devam
etti. Ama umrumda değildi çünkü artık daha fazla arkadaşım
vardı. Ancak zamanla gerçek arkadaşlarımı kaybedip yalancı,
aptal ve kalpsiz arkadaşlar edindiğimin farkında değildim…
Sonra
fark ettim ki öğretmenlerin de gözünden düşüyorum.
Ama
artık daha çok arkadaşım olduğundan bunu düşünmek
istemiyordum. Notlarım artık iyice düşmüş 10-20’ye inmişti
artık eskiden sahip olduğum dürüst, akıllı ve sevecen
arkadaşlarım, hatta matematik öğretmenimiz Bayan Sally bile
benden nefret ediyordu…
Ne
yapıp edip bunu düzeltmeliydim derslerime iyice asıldım, çok
ama çok çalıştım. Nihayetinde de notlarım yine yüz olmuş,
öğretmenlerimin ve arkadaşlarımın sevgisini geri kazanmayı da
başarmış , dengeyi eski haline getirmiştim…
Yapmam gereken tek şeyi pazartesi yapacaktım. (Bu kısma bayılıyorum...)
Hoperlörlere - müdürünkine benzeyen sesimle - şunları söyledim:
"Herkes hemen konferans salonuna!"
Konferans salonunda da şunları söyledim:
"HERKESTEN ÇOOOOOK ÖZÜR DİLERİM BEN BÖYLE BİRİ DEĞİLİM VE ARTIK OLMAYACAĞIM..."
İşte bu şekilde işleri halletmiş oldum...
(Gerçi 3 gün sürdü ama böyle anlatmak hoşuma gidiyor...)
Hoperlörlere - müdürünkine benzeyen sesimle - şunları söyledim:
"Herkes hemen konferans salonuna!"
Konferans salonunda da şunları söyledim:
"HERKESTEN ÇOOOOOK ÖZÜR DİLERİM BEN BÖYLE BİRİ DEĞİLİM VE ARTIK OLMAYACAĞIM..."
İşte bu şekilde işleri halletmiş oldum...
(Gerçi 3 gün sürdü ama böyle anlatmak hoşuma gidiyor...)